Τιμήθηκε από την Θύρα 9 ο Νικόλας...

Ήταν ένα από τα αγαπημένα παιδιά της Θύρα 9 ο Νικόλας Γεωργίου που έχει αποφασίσει να «κρεμάσει»τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να αφήσει την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος στον ερμάρι.
Οι οργανωμένοι οπαδοί της Ομόνοιας, τα παιδιά της Θύρα 9, διοργάνωσαν το βράδυ της Δευτέρας εκδήλωση τιμής για τον αμυντικό ποδοσφαιριστή που την Πέμπτη θα αγωνιστεί για 21 λεπτά στην αναμέτρηση που θα διεξαχθεί προς τιμή του μεταξύ της Ομόνοιας και του ΠΑΟΚ.
Ο Γεωργίου ευχαρίστησε τον κόσμο της Ομόνοιας που ήταν κοντά του στα χρόνια που αγωνίστηκε στην Ομόνοια και πρόσθεσε ότι μαζί πέρεσαν και ευχάριστες στιγμές, αλλά και πίκρες.
Ο Νικόλας Γεωργίου υπόγραψε αρκετά αντίγραφα του βιβλίου του σε οπαδούς της Ομόνοιας που τα προμηθεύτηκαν, ενώ φωτογραφήθηκε μαζί με αρκετούς από αυτούς.
Στην εκδήλωση ήσαν παρόντες αρκετοί ποδοσφαιριστές, οι Αντώνης Γιωργαλλίδης, Γιαννάκης Οκκάς, Κούλλης Παύλου, Ηλίας Χαραλάμπους, Στάθης Αλωνεύτης, Κώστας Καιάφας. Οι Οκκάς και Αλωνεύτης έγιναν αντικείμενο θερμών εκδηλώσεων.
Στο μεταξύ, οι φίλοι της Ομόνοιας ετοιμάζουν μαζική προσέλευση στον αγώνα της Πέμπτης. Τα εισιτήρια τιμώνται προς 10 ευρώκαι προπώληση γίνεται στους γνωστούς χώρους. Να σημειωθεί ότι ο Γεωργίου προπονήθηκε την Δευτέρα με την Ομόνοια και ετοιμάζεται να αγωνιστεί για 21 λεπτά με τον ίδιο τρόπο που τον μάθαμε στα γήπεδα μας.


Έρχεται ο ΠΑΟΚ
Ο ΠΑΟΚ φθάνει την Τετάρτη το απόγευμα στο νησί και την ίδια μέρα θα παραχωρηθεί συνέντευξη Τύπου. Η αναχώρηση θα γίνει την Παρασκευή. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης θα διαμένει σε ξενοδοχείο της Λευκωσίας, ενώ να σημειωθεί ότι το βράδυ της Δευτέρας νίκησε 1-0 την ΤΣΣΚΑ Σόφιας σε φιλικό αγώνα που έγινε στην Τούμπα..
Άντρος Νίκου

protathlima.com

Αλήθεια υπάρχει κανείς απ’ όλους εμάς, που ασχολούμαστε με το Κυπριακό ποδόσφαιρο, που έστω και για μια φορά να μην χειροκρότησε το πάθος και τη θέληση του Νικόλα Γεωργίου;

Τι αν και αρκετοί τον χαρακτήριζαν στη δεκαετία, που διανύουμε ως ένα παλιομοδίτη, ακραίο μέσο; Τι και αν πολλοί απ’ τους φίλους της Ομονοίας στο πρόσωπου του έβρισκαν πάντα το εξιλαστήριο θύμα όταν η ομάδα τους προσπαθούσε χωρίς επιτυχία να βρει τη χαμένη της ταυτότητα; Αυτός το βιολί του! Προσπαθούσε, μοχθούσε έτρεχε ασταμάτητα και πάντα στο τέλος δικαιώνονταν, αφού με το πέρας μιας αναμέτρησης έστω και αν η ομάδα του δεν πετύχεναι το στόχο της, ο Νικόλας ήταν για τον «πράσινο» λαό ο ποδοσφαιριστής, που τιμήσουμε και με το παραπάνω μάλιστα, τη φανέλα που φορούσε!

Ο τίτλος αυτού του αφιερώματος τον αποκαλεί ως των τελευταίο των ρομαντικών και πράγματι ο Νικόλας Γεωργίου είναι ίσως αυτός, που με το τέλος της καριέρας του κλείνει ουσιαστικά (μια και καλή) το κύκλο των ποδοσφαιριστών, που η φανέλα, που φορούσαν ήταν ότι πιο ιερό που υπήρχε για αυτούς!

Με τη φανέλα της ΕΠΑ...

Ο Νικόλας, ξεκίνησε τη καριέρα του απ’ την ΕΠΑ και μάλιστα σε χρόνια όπου η ιστορική ομάδα της Λάρνακας βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας χάνοντας ολόκληρη την αίγλη απ’ το ένδοξο παρελθόν της. Αυτός βάζοντας ως στόχο να γίνει ένα κάλος ποδοσφαιριστής, που θα μπορούσε με την πάροδο του χρόνου να διακριθεί στα Κυπριακά γήπεδα δουλεύει ασταμάτητα προσμένοντας πως η ομάδα του θα έβρισκε και πάλι το δρόμο της και θα υλοποιήσουμε το όνειρο που είχε από μικρό παιδί. Μαζί του κουβαλά ένα ατόφιο ταλέντο με κύρια χαρακτηριστικά τη εκπληκτική ταχύτητα και τη φαρμακερή τριπλά, που τα ξεδιπλώνει σε κάθε αγώνα με την εφηβική ομάδα. Η ΕΠΑ ωστόσο δεν μπορεί να ορθοποδήσει και έτσι η συγχώνευση με το άλλο ιστορικό σωματείο της πόλης του Ζήνωνα τον Πεζοπορικό είναι πια αναπόφευκτη.

Μετέπειτα... της ΑΕΚ

Έτσι, εν έτη 1994 δημιουργείται η ΑΕΚ Λάρνακας που είχε σαν στόχο και σκοπό τη συγκρότηση μια ικανής ομάδας, που θα μπορούσε να βγάλει από πάνω της το ταμπέλα του κομπάρσου. Σε ηλικία 18 ετών, ο Νικόλας, άνηκε πλέον στις τάξεις της ΑΕΚ βλέποντας παράλληλα μια μεγάλη ευκαιρία να ξανοίγετε μπροστά του. Όμως το στρατιωτικό θα τον κρατήσει για λίγο καιρό σε αναμονή ώσπου αργά αλλά σταθερά θα καταφέρει αυτό, που οι περισσότεροι προπονητές του θεωρούσαν ως τη πιο φυσική εξέλιξη δηλαδή να «καπαρώσει» τη θέση του αριστερού μέσου στη ενδεκάδα της νέας ομάδος, που φτιάχτηκε…

Η ποδοσφαιρική περίοδος 1996/97 θα τον βρει βασικό στο αριστερό άκρο των «κιτρινοπράσινων» έχοντας μάλιστα σπουδαία παρουσία. Οι ικανότητες του ταρακουνούν τα λιμνάζοντα νερά του Κυπριακού ποδοσφαίρου και αρκετοί σύλλογοι αρχίζουν να τον καλοβλέπουν αφού στο πρόσωπο του ξεπροβάλλει ένας ικανότητος και σύγχρονος αριστερός μπακ –χαφ.

Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα..!

Ακόμη πιο παραγωγική θα είναι η αμέσως επόμενη σεζόν και έτσι η επίσημες προτάσεις αρχίζουν να πέφτουν βροχή στα γραφεία της ΑΕΚ με την Ομόνοια να καταφέρνει τελικά να τον αποκτήσει δαπανώντας τον το αστρονομικό για την εποχή πόσο των 330 χιλιάδων λιρών! Με την στάμπα του ανερχόμενου αστέρα της εποχής ανηφορίζει για το «Ηλίας Πούλλος» το καλοκαίρι του 1998 με τους φίλους του «τριφυλλιού» να πανηγυρίζουν για την μεγάλη επιτυχία της τότε διοικήσεως του να τον εντάξει στο δυναμικό της ομάδας. Ξεκινά ως βασικός, δίνει τα πάντα για να βοηθήσει την Ομόνοια για να επιστρέψει στο θρόνο, ωστόσο ο τίτλος εκείνης της περιόδου θα χαθεί στη διαφορά τερμάτων και έτσι ο Νικόλας χάνει μια μοναδική ευκαιρία με το καλημέρα να στεφθεί πρωταθλητής.

Ο πρώτος τίτλος και η αρχή της καταξίωσης...

Η αμέσως επομένη χρονιά θα του δώσει τη χαρά να πανηγυρίσει τον πρώτο τίτλο στη καριέρα του αυτόν του κυπέλλου, ένας τίτλο τον οποίο όπως ο ίδιος δήλωσε τον θεώρει ως τη μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του. Στις 13 Μάιου του 2000 η Ομόνοια θα κερδίσει στο τελικό το ΑΠΟΕΛ με 4-2 και έτσι ο Νικόλας πετυχαίνει έναν εκ των στόχων του βάζοντας πλώρη… για αλλά.

Παράλληλα καταφέρνει να φορέσει τη φανέλα με τον εθνόσημο στο στήθος ενώ ένα χρόνο αργότερα θα πανηγυρίσει και το πρωτάθλημα. Ο κόσμος της ομάδας βλέποντας τον να ξεχειλίζει από πάθος και θέληση του τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία και έτσι δεν είναι λίγες οι φόρες που ολόκληρο το Γ.Σ.Π φώναζε ρυθμικά το όνομα του αφού στο πρόσωπο του Νικόλα ξεπρόβαλλαν ποδοσφαιριστές μιας άλλης εποχής, που έδιναν τα πάντα για τη «πράσινη» φανέλα.

Τα πάντα βαίνουν καλώς τόσο για τη ομάδα την Λευκωσίας αφού μετά και τον τίτλο του πρωταθλήματος της περιόδου 2002/03 πολλοί θεωρούν που επίστεψε δριμύτερη, αλλά και για τον Νικόλα, που συνεχώς ανέβαζε τις μετοχές του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο.

Ωστόσο τα δεδομένα αλλάζουν άρδην με το τέλος της σεζόν 2003/04, και την αποτυχία της ομάδας να κρατηθεί σε τροχαία διακρίσεων.

Σαν τη καλαμιά στο κάμπο…

Ο τίτλος του κυπέλλου την άνοιξη του 2005 φέρνει και πάλι την αισιοδοξία στους κόλπους της ομάδας, όμως τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Οι τριβές ολοένα και αυξάνονται στους κόλπους της ομάδας με τον κόσμο να αρχίζει να διαμαρτύρεται για λάθος κινήσεις, που δεν μπορούσαν να αποφέρουν καρπούς ενώ προπονητές αλλάζονται σαν τα πουκαμισά.

Απ’ τα πυρά των φίλων της Ομόνοιας δεν ξεφεύγουν ούτε οι πιο παλαιοί ποδοσφαιριστές οι οποίοι προσπαθούσαν μάταια να σώσουν τη παρτίδα. Ο Νικόλας σε κάθε αναμέτρηση δίνει ψυχή και σώματι και παρότι πολλοί αρχίζουν να αμφισβητούν τη αξία του θεωρώντας τον ως κάτι το ξεπερασμένο πάντα κατάφερνε με αυτό το απαράμιλλο πάθος να τους αλλάζει τη γνώμη. Οι χρονιές που θα ακολουθούσουν θα βρουν το «τριφύλλι» χωρίς κάποιο τίτλο με ένα σωρό ξένους να μπαινοβγαίνουν στο «Ηλίας Πούλλος» χωρίς να προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερο. Πολλοί ήρθαν να αντικαταστήσουν το νούμερο «21» στη αριστερή πλευρά όμως κάνεις δεν μπορέσει, απλά και μόνο αφού απλούστατα κανείς απ’ αυτούς, δεν είχε την θέληση, το πάθος αλλά και την αγάπη για την συγκεκριμένη ομάδα όπως ο Νικόλας.

Για τη φανέλα…

Μπορεί να ήταν λίγες οι φόρες, που χριζόταν σκόρερ όμως με το που πετύχαινε κάποιο γκολ το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να φιλήσει το «τριφύλλι», που κουβαλούσε στο στήθος. Σίγουρα στα μάτια κάθε ποδοσφαιρόφιλου ο Νικόλας Γεωργίου θα παραμείνει ως ένας πιστός στρατιώτης, σε χρόνια, που το πάθος και η αγάπη για μια ομάδα επισκιάστηκαν από το χρήμα, που ευτυχώς ή δυστυχώς φαίνεται πως έχει αλλάξει για τα καλά το ρου και του Κυπριακού ποδοσφαίρου…


Του Άθου Παπαμιχαήλ

protathlima.com